Ne çok kandı kadınlık beyazdı önce alazlı yanık tenleri yaşarken gözlerinde çeyiziydi genç kızlık hayalleri kimi gün ışığı içinde bulut karası kiminde ömrünle silsen çıkmaz bu sandık lekesi...
rüzgârla çoğalırken yanıklığı ağaç kovuğuna saklandı çoğu kez taze söğütken dalları kökleri kurudu çakmak taşı yürekle birleşti pritli ruhu ilk kıvılcımın tanımı bu olası yangını…
alev sarınca şiiri sözü yakar alnının girdapları ve ruhunda çifte ateş aldan giyimli ayin zamanı ve dudaklarında mırıltıdır sessiz dua gözleri inançlı kor tutuşur dilinde çam korusu yanık saçlarında güneş savrulur ha savrulur fistanınına sinen kadın kokusu…
dağlanan yuvalarda köz biriktirir küllerini savurur gözyaşı nehirlerine mum artığı gecelerde erir içinin yalnızlık korosu her ses farklı bastırır son nota içindeki hıçkırığı. ne ilkidir yanmanın ne sonu eski bir Havva şarkısı bu eskiden kalan hep hatırlanan ucu yanık mektup bitmeyen hasret yolu...
ve çoktur sevmişlik gerçeğe uğramadan kadın kendini bulamaz söyleyemez şarkıları dil sürçer söz düğümlenir kundaklar kalbini yakar adını...
Neslihan YAZICILAR
Fotoğraf Elif Yalçın Düzenleme(manipülasyon) Erkan Tenekeci Model Neslihan Yazıcılar
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Ateşten kadınlar-III şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Ateşten kadınlar-III şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
T.................................K E.................................A B.................................L R..................................E İ..................................M K..................................S L..................................U E..................................S R................................. M İ.............................. ... A M................................. S L.................................. I E...................................N
/ve çoktur sevmişlik gerçeğe uğramadan kadın kendini bulamaz söyleyemez şarkıları dil sürçer söz düğümlenir kundaklar kalbini yakar adını... /
bittigine inandirdiginda kendini ince bir tebessum saklar gulusunde ardindan katmerli yeni sayfalar acilir ønunde alazi sønmus teni yinelemek yeniden yakmak icin...