Bir mutluluğu daha en mutlu anında,
devirdiler hüzün parçalarına ayrıldı,
şimdi gülümsemeyen bir iç yüz,
ve gülümseyen bir dış yüz.
Maskelere bulandı insan denilen yaratık,
her gülümsemesinde ayrı bir yalan var artık,
Acı bir tat var ağızlarda...
İçinde bir ateş sönmek bilmeyen,
karanlık sokaklarda.
Yalnızlığın doruğunda bir umarsız kağıt parçasında bitiyor mutluluğun,
hayallerin iki kelimeye bakıyor.
Dönüp arkana baktığında üzülmesin diye,
yine iki güzel kelime oyunuyla nefret saklanıyor..
Sahte yüzler bir bir sahneye dökülüyor,
acı bize yine yalan söylüyor,
süslü kelimelerle kandırıyor.
Aslında tek sadık olan hissimiz acımız,
bizi yalnız bırakmayan sahte bir yüze bürünmeyen,
maskesiz dolaşan tek yanımız acımız.
Doğrular nerde?
Neden yalanlarla çevrilmiş dörtbir yanımız...
Hangi sahne doğru bilinmez oldu?
Sadece yaşamak içinmi varız?
-Umut işte
-lanet umut!
-herşeyimiz ona bağlı
-umut ediyoruz herşeyin güzelini,güzel bir hayatı.
Beklediğimiz yalnızca ufacık bir parıltı,
sonuç olarak yeniden çaresizce çöküyoruz duvarın kenarına ayaklarımıza sığınıyoruz
başımızı ellerimizin arasına alıyoruz hiçbirşey düşünmemek istercesine,
ölmek istercesine.
Baskın geliyor kaderin oyunları...
Peki ama kimi suçlamalı?
Yada bu hayata nasıl katlanmalı?
Savaşmak desek kimle savaşmalı?
Herşey yarım kalmış...
Ne yana dönsem cevapsız sorular!
Peki ya ne yapmalı ölümemi teslim olmalı?
Elbet birgün olucaz ama o güne dek savaşıcaz,
elimizde bir parça umut,bir parça mutluluk ve bir avuç acımızla
ayakta durmaya çalışıcaz.
Zamanla alışıcaz,
Öğrenicez yaşamanın zor, acı, tatlı, mutlu yanlarını
Ama ayakta durarak dik ve yürekli bir şekilde,
Pes etmek bize göre değilki.
Acılarımıza sarılıp yorganın koynunda avutucaz kendimizi,
göz yaşlarımızı bir bir silicek tek olgu yastığımız olucak.
Bir başımıza yolumuza devam edicez.
Ruhsal değilde yara bere acılarımı özledim çocukluğumdaki...
Belkide tek sırdaşımız yastığımız olucak...
Ona anlatıcaz dertlerimizi...
Suskunluğumuz onda çözülecek...
Çocukluğumdaki gibi yine tüm derdimi bi tek o bilecek,
Anne bu gece yatarken ışığı kapatma korkuyorum yalnızlıktan...
Pain &ChitLembik...
23:02
09Aralık2006

Yalnızlık içimizde kalmış derin bir yara...
Birde durmadan kanamasa!