Ölüme UyumakZifiri karanlığında gecenin yıldızsız gökyüzü ile şehrim ve benliğim sırların içinde yitip giden… Yazılmamış şiirler okuyorum, sesimin tınısında kaybolup içki şişesinin dibinde arıyorum ölümü… Ve karanlık… Yıldızsız gökyüzü, aşksız hayata benziyor (muş) Ben, sessizliğine vuruluyorum gecenin… Dinlenmemiş türküler söylüyorum Başka bir dilin, başkaca kelimeleri… İçime işliyor hayat, ölümü alıp yanına… Gidiyorum kimsesizliğe isimsiz bir ülkenin kimliğine sığınıp Ve şehirler görüyorum, hiç dokunulmamış tenler, denize inatla kavuşan nehirler… Sonra suskunluğum dirilip bir kilit daha vuruyor dilime yaşanmamış yaşamım, gözler önüne seriliyor… Kanayan bir yarasın hayat, tek tesellisi ölüm olan… ve ölüm, kırmızı, sıcak bir düş… Ölüme uyuyoruz bu gece tüm hiçliğimizle… sessiz bir gece vakti… 23.06.07 Ecem/Şirin |
isimsiz bir ülkenin kimliğine sığınıp
Ve şehirler görüyorum,
hiç dokunulmamış tenler,
denize inatla kavuşan nehirler
harika bir şiir
çok tatlı bir final
ve nice emek var şiirde
kutlarım