Teselli Kefeni! [Kan Ve Ölüm]I. İçimde bilmediğim fırtınalarda alabora oluyorum Her defasında ölüp tekrar diriliyorum Ben ölümü bir bilirdim Yalanmış Binlerce kez öldüğüm odamın ışığında bir teselli arıyorum Yalnızlığımda çırpınıyorum Sığınacak bir liman bulamıyorum Bulduğum limanlar yetmiyor beni sarıp kollamaya Acımı dindirip susturmaya Çığlıklarda kayboluyorum Sesimi bile duyuramıyorum Sesler duyuyorum Buradayım yanındayım diyor her defasında Yetmiyor boğuluyorum II. Düşler görüyorum düşüşlerimde Karanlığın ortasında tek başıma Işık arıyorum Düş bu ya yanmıyor en ufak bir ışık Ölüyorum Düşlerimde bile öldüğümü görüyorum Gerçek olmasını istiyorum III. Bir bıçak alıyorum elime Başlıyorum bileğimden kesmeye Kan gölüne dönüyor ortalık Gülüyorum Hiç gülmediğim kadar içten gülüyorum Etraftan çığlıklar geliyor Dinlemeye başlıyorum Ağlıyorlar Ama neden? Yanımda olmayanlar, beni anlamayanlar Şimdi ağlıyorlar IV. Dayanamıyorum Kaçıyorum bedenimden Bir ağacın gölgesine sığınıyorum İnsanları izliyorum Bir anda çocukluğumu görüyorum sanki Susuyorum Derin bir sessizlik kaplıyor etrafı Dönmem gerekli V. Dönüyorum makinelere bağlı vücuduma Karar vermem bekleniyor sessiz gözyaşlarıyla Gitmek istiyorum Yalnızlığımdan kurtulup sonsuzu tatmak istiyorum Yapamıyorum Anlam veremeden gözlerimi açıp ağlayışları durdurmak istiyorum VI. Açıyorum gözlerimi usulca Ağlama anne Sil gözyaşlarını Gidemedim bak Bırakamadım seni Hadi ört üstümü üşüyorum Ne olur bir daha yalnız bırakmayın beni Bir kere değil karanlığımda her gün ölüyorum… chitlembik 24.01.07 22.21 |
İyi ki okudum bu güzel eserinizi
Şiirle kalın