Leyl ü dem
gecenin çıplaklığında
düşler kurarken yokluğuna irkiliyorum sarsılan bir yüreğin sessizliğinde çoğalırken kelimeler bir nida olur ıssızlığında an.... gece uzun gece sakin.. yokluğunu kanıksarken dilim aşksız bir sevi masalı olur ölümün soğuk yüzü... giderken gözlerde an belleklerde bir tutam sıcaklık kalır -olanca maviliğiyle- ve ben inatla her bahar soluklanırım ayrılığının, hazan kokan tadıyla.... bir tek ses yeter karanlıkların aydınlanmasına.. yeter sessiz bir tını, zamanın ılık ılık akmasına firari ayrılıkların demlerinde düş’lerim mızrak gibi keskin düş’lerim mızrak gibi hızlı ve biçare kalıp benliğimde sorgularım yarınsızlığımın bugününde katran bulaşsa şafağımın aydın sarısına ferdaya susar şiir, demlenirim… UMUT OZ |