ben ağlarken,yansın dünya,kahkahalarla…Çoktu yitikliğin kaybolan deminde zamansızlık aranırken gözlerde huzur kaplardı her yanı hüznün yaşlarına dönünce yürek… gece ağlarken çocuk yüreğine dönerdi kimliksizliğim sen olunca umutlarım Göçerdi çığlıklarla… gidişlerde bitti yol Gözler dur diyince derin bir avuntu kaplar Yürek sızısının telaşını… Hangi göze aşık olur hangi sözü sever yürek kaybolur mu beyaz diner mi yalnızlık, söner mi ışıklar sözler, sözler anlatılmaz yürek sızısı harflerle… ben ağlarken yansın dünya kahkahalarla… Ben susarken ölüm susar ben susarken hüküm sürerdi yalnızlıklara zaman hüsranlığıyla dil olurdu acıların bilinmezliginde son bulurdu lal dudaklar Eskimişliğimle….. umut oz |