Düşlerken sevdanı belleğimde
dirhem dirhem kanatır yüreğimi
yokluğunun ıraklığı..


Ilık bir meltem eser
yalnızlığın esiri olan
yüreğimde..
iklimler düşlerken aşkının yakıcılığında
sessiz bir yağmur konardı avuçlarıma
soluduğum havanın yalnızlığında
saklıydı
sevdamın sen’liği..


Gözyaşlarım yetim kaldı
Gözlerinin derinliğinde
aşkım,
yitik bir ülkede
kazanılmıs bir karış toprak,
aşksızlığınsa yalnızlığım
Heybemde sevgi
Kalbimde umut
kovalıyorum
hızlı ve emin adımların titrekliğinde
sana sıkı sıkı sarılmanın yalin hali ile
geliyorum
varlığının güzelliğine….


ey sevgili,
Sesim titrek olsada
bahar yağmurların güzelliği gibi
varlığın,
hissettikçe tebessümünü
çocukça bir aşka dönerdi
ısınan yüreğimin coşkusu
ve
o an söz susardı
yüzünde açan baharların rengiyle….


his sınardı
söz susardı
özlem kokan gözlerinde.
sen’li hikayeler düşlerken
sokaklar ıssızlaşırdı yetim kalan an’ıma..



geceler sakin ve yalnızken
yıldızlar yetim kalır sevgili
baktıkça sonsuzluğa
Hülya’m oluyorsun uyanmışlığımda
siyahlar sararken beni
gözlerim sende beni arıyor
yüreğimden yüreğine….

duygular sağanağında
yağmur öksüz kalırdı
Hüznüm acı
sevdam yaralı
sende merhem olurdun yarama
aşk kokan saçlarınla…




Ey sevgili gölgen olabilirmiyim ?

umut oz