öz' e Dönüş
yoruldu aynalar çirkinliğimizden
utanmakta varoluş zaten ansızın, apansız ortaya açılan çirkeflerimizden. bir bir yolunsa kirpiklerimiz de öyle bir yerde içimiz kusmaktan bıkacak uzatsan elini biraz, uzansan ademoğlum korma biraz cesaret, düştüğün anda deniz tutacak ve sular dolacak deliklerimizden içeri çirkinliğimiz ayrışacak ben de böyle uzanırken o gün ufak bir deniz oldum yüzyıllar sonra anılarımı size deniz susacak denizden geldik, denize çok şükür kirlerimiz, benliğimiz, tenimiz bizden ırak kalacak ruhlamızın düğümlerinde gezinip maviliği içerek sonsuzluğa gizimiz bir bulut sunacak utanma coşkunluğundan utanma dans bize meyilli, sen de umarsız köpür köpüklerde hüznümüz banyo yapacak. karalardan kaçtık kardeşlerim, onlar durmalı yerinde izniyle kaderin burda suya sureler yazılacak okuyan bulunmasa da hatalı alfabelerimizi günün birinde uçun burda denize, çekin suyu içinize susmayın, adımız çığlık olacak ve bilin o zaman tarih defterinde anımız zaten ve bir gün hepimizin adı DENİZ olacak. |