pusah ağlayamadıklarımın yükü üstümde ... omuzlarımda şeffaf baykuşlar ve kanatlarında ölüme hüküm giymiş göğsün. ah ölme! ölme gözüm... fakat bil gerçeğe dönmektir ölüm... ah ne yufka şu ölgün gönlüm üzerimde dünlerden kalma hüzünlerin yorgunluğu zaman, mekan ne fark eder özüm kalbin yurdu ... her gün saçıp savurduğum umudum saçlarında sussun bugün... ah... dinle beni... sor beni... ta ki, tükeninceye dek sözün... |