Aşkın Yangın Yerikımıltısız mavileri karşılıyor gün davet ediyor ümitleri çiçeğe durmuş badem gözlerin sıçrıyor dalgalarla eteğime delişmen düşleri akdenizin büyülü gülüşün penceremde susuyor sevdalara mevsim efsunlu musikisi mest ediyor meltemin buğulu dudak izleri tenimizde dilimizde büyülü sözcükler sırılsıklam şiirlerde ürperiyor yüreğim asude demleri içen minik serçe atıyor rehaveti üzerinden uçarı ümitlere kanat çırparken düşüyor sevda ateşine mutluluktan başı dönerken tutuşuyor bedeni amansız alevlerden söndürmek gerek bu yangını sevgili! söndürmek gerek aşkın cehenneminde yanıp küle dönmeden gün tükenmeden... |
seni ve o hüzünlü şiirlerini bir bir okumaya geldim.
aşkın yangın yeri içimi ısıttı. oysa gün çoktan tükenmiş ve buz kesmişti.
sevgiler...