enfes güzel edebi bir ifade

ŞİİRLERİNİZ VE YORUMLARINIZ GÜZEL
BAŞARILAR DİLERİM
BAŞARILARINIZ
DAİM OLSUN
SELAMLAR

Bir su perdesi kadar düşünceliydi yazılanlar. Doğa artık kirlendi, insanlar zorba ve düşüncesiz. Hep bugün yaşayacak gibi kullanıyoruz misafir geldiğimiz dünyayı. Doğa anne bile artık işini gerektirdiği gibi yapmıyor ! belki de yapamıyor. Biraz hassasiyet katsak denizlerin engin sularına, biraz anlayış ve biraz da hoş gürü, ne kadar güzel olur değil mi.

ey insanoğlu!
yer yarılıp
gök kubbe çökerken mi üzerine
sorgulayacaksın kendini...

artık uyanıp silkin!
soyun silinmeden mavi(!)küreden
kapındaki karia’nın sesini dinle!
cinnetle yakıp yıkarak cenneti
cehenneme çevirmeden!…


Kutluyorum güzeldi dizeleriniz.
Saygı ve selamlarımla.

Doğanın kanserli hücresi olarak insanı gösteren bir şiir.

Şiir bana kanseri hatırlattı tam manasıyla. Kanserli hüçre önce tüm hücrelere doğru yayılır ve etrafındaki tüm hücrelerei yok edena kadar yayılır. Sonra da yiyecek hücre bulamayınca kendi kendini yok edermiş gıdasız kaldığı için .

Yayılacak , tüketecek başka besin kalmadığı için.

Şair doğayı eğememenliğine alan insanoğlunun yüzünden doğanın ve unsurlarının yok oluşunun öyküsünü anlatıyor.

Ve şiirdeki vurgu tam da burası. Yok edecek bir şey bırakmayan insan kendi kendinin yok edicisi olacak.

Doğa yoksa insan da yok zaten.

Zten sadce insandan ibaret bir doğayı düşünmek bile iğrenç.

Sadece iğrençliklerin yaşandığı bir dünyada yaşanmasa da olur.

Bunları hatırlatan şiire ve şaire

tebriklerle....

ey insanoğlu!
yer yarılıp
gök kubbe çökerken mi üzerine
sorgulayacaksın kendini...

Sorgula kendini Arkadaş sorgulaki için için besleyip büyüttüğün zihnin, acımasızca beslediğin kinin , sahte gülmelerin, gülünç hallerin vb.meziyetlerin yanısıra (eğrin-doğrun) tüm bunların sahibi senmisin ve iyi olanı devam edip düşünme kötü olanı ise bir düşün özünde ...Tebrikler efendim kaleminiz daim olsun U Ç U K

Yüreğinize ve kaleminize sağlık tebrikler

yüreginize saglık çok güzel bir şiirdi selamlarımla

İnsanın en büyük zindanı kendi aklına ördüğü duvardı..kah gelişim dedi kah teknoloji..kendi kıyametini hazırlıyor..hep şah damarında keskin bir bıcak..kulakları büyüdükçe aklı küçülen insan..

ey insanoğlu!
yer yarılıp
gök kubbe çökerken mi üzerine
sorgulayacaksın kendini...

artık uyanıp silkin!
soyun silinmeden mavi(!)küreden
kapındaki karia’nın sesini dinle!
cinnetle yakıp yıkarak cenneti
cehenneme çevirmeden!…




Şimdi sabırı üreten çiftçi kadınlarının şehire bulaşmamış elleri, betonlaşmamış gözleriyle, ineklerini sağarken yarlarını sever gibi duygulandıkları an...

Bir tüccarın para karşılığı sattığı gönlünün, insan olduğunu hatırlaması üzerine ruhunda başlayan infialin, gözlerinden indirdiği iki damla yaşın, oğlunun son model arabasının tekerleklerine bulaşıp kazaya neden olduğu an...yani arsız bir politikacının ekmeğine sürdüğü tereyağından zehirlendiği an... karantinam..karantina zamanlarım..

Şehirlilerin, sevdaları kalmayan o zavallı insanların, yemek artıklarıyla tavladıkları köpeklerine cesedimi sunduğu an...karantinalı zamanlarım...

Dedelerinin camekanlardaki fotograflarına bakıp, masalarındaki çiçek ölüleriyle duygulanmaya çalışan, süt şişeleri ve bozuk paralar arasında hayatın köklerini demir dişli bir kadının atıklarına saplatıp, bürokrasinin acımasız entrikaları arasında ölümü kanıksadığı an...karantinam...

Bir tarla kuşunun tek tek ötüşündeki estetikten, sudaki balığın sırtında gezen güneşten, denize ekmeğini banıp yiyen balıkçıdan,

"öküzünün yeri,kendinden önce gelen"

sofranın sahibinden habersiz generallerin bütün rütbelerimi söktüğü an...Karantinam...

Makinalara beyinlerinin namusunu kaptıran zavallıların ekonomi kitaplarını din kitabı, mühendisleri rahip sandığı an...

Bütün aşkların ve bütün şiirlerin artık onları kabul etmeyeceğini, yüzlerine tekrar tekrar vurduğum an... Onların kölelik ve yardakçılık ettiği teknoloji ve onun yarattığı küreselleşme yani toplu köleleştirme projelerinin karşısında soyluca ve insanca durduğum an... karantina zamanlarım...

Harikaydı...Kutlarım duyarlı yüreği...Selam ve Sevgimle...

ey insanoğlu!
yer yarılıp
gök kubbe çökerken mi üzerine
sorgulayacaksın kendini...

artık uyanıp silkin!
soyun silinmeden mavi(!)küreden
kapındaki karia’nın sesini dinle!
cinnetle yakıp yıkarak cenneti
cehenneme çevirmeden!…


*** M Ü K E M M E L***

koca yüreğinden duyarlı haykırışların kesilmesin.tebrik edrm .sevgi ve saygılarımla

yurekten kutluyorum degerli sairem

saygilarim cok derinden

Göçüp duruyorum,
bu kirli yuvarlağın,
güneşinden güneşe.
Önüm yıldızkarayel,
Ardım keşişleme,
Bir yarım lodos; gitme esinti.
Bir yarım yırtılmış fırtına.
Savrulup duruyorum
Göklerden sulara
Sulardan göklere.

saygılar.

ey insanoğlu!
yer yarılıp
gök kubbe çökerken mi üzerine
sorgulayacaksın kendini...

artık uyanıp silkin!
soyun silinmeden mavi(!)küreden
kapındaki karia’nın sesini dinle!
cinnetle yakıp yıkarak cenneti
cehenneme çevirmeden

çok güzel bir anlatım, derin bir mana...
Tebrikler sayın Saba.

sanki vakit çok geç
sanki önlenemez bir sona denetimsiz bir hızla..


sevgi ve saygımla.

sızıyı gideren su
suyun sızladığını kimse bilmez...
demiş şair...
hayatta öyle ve dünyada...sızlıyor belkide...

kaleminize ve yüreğinize sağlık...
saygımla...

ey insanoğlu!
yer yarılıp
gök kubbe çökerken mi üzerine
sorgulayacaksın kendini...

artık uyanıp silkin!
soyun silinmeden mavi(!)küreden
kapındaki karia’nın sesini dinle!
cinnetle yakıp yıkarak cenneti
cehenneme çevirmeden!…


Daha fazla geç kalmadan gaflet uykularından uyanmanın zamanı geldi de geçmekte.Varolsun duyarlı yüreğin can dost.Kutlarım.

Saygılarımla

Bahar

kıskaçtı şiir
canıma okurcasına

şairin dediği gibi ama hayat

bu gece elimin okuması yazması yok

saygılar

ve her yokluk
her savaş
kızılca bir kıyamaet koparır
dünyanın koynunda
günbegün yitirirken maviyi


Aslı'ca dillenmiş şiir

Sevgim ve çokça tebriğimle

dokunduğumuz tüm güzellikleri yok ederken...çokmu geç kaldık ? diye düşündürdü şiir

daha da geç olmadan ... birşeyler yapmalıyız


"ey insanoğlu!
yer yarılıp
gök kubbe çökerken mi üzerine
sorgulayacaksın kendini
artık uyanıp silkin!
soyun silinmeden mavi(!)küreden
kapındaki karia’nın sesini dinle!
cinnetle yakıp yıkarak cenneti
cehenneme çevirmeden!…"


Kutluyorum ...

Sevgiyle

içsellikten toplumsal duyarlılığa bir kapı var önümüzde açmaya korktuğumuz belki de açamadığımız...

isyanla haykırdı deniz!
mavi gözleri bu(ğu)landı
taştı sabır gözlerinden
kıyılara vurdu duyarlı(!)insanlık kiri
dinmedi öfkesi
dilsizdi basireti bağlanan ruhların gölgesi…

tebrik ederim...

duyarlılığınız için teşekkürler,
ayrıca güzel bir şiir olmuş,teşekkürler,
umarım çok geçmeden anlaşılır,
keza bir çok değeri kaybettikten sonra anlıyoruz,
sevgi ve saygıyla....

ey insanoğlu!
yer yarılıp
gök kubbe çökerken mi üzerine
sorgulayacaksın kendini
artık uyanıp silkin!
soyun silinmeden mavi(!)küreden
kapındaki karia’nın sesini dinle!
cinnetle yakıp yıkarak cenneti
cehenneme çevirmeden!…
***********
Doğa ve Doğadaki katliamlara karşı bir haykırıştı şiir .

Artık çok geç olmadan...

çok güzeldi. emeğinize ve yüreğinize sağlık.

k u t l u y o r u m .

saygılarımla

şiir ve sevgiyle kalın


DilrubaNurayErenler tarafından 12/25/2008 12:35:07 AM zamanında düzenlenmiştir.

yüreğinize sağlık