Kal Benimle
Isınıyor aydınlığın güne
Mevsimlik işçi yüreğin Sarılıyorken yoruluyor ayrılık Kuşatma anıları biriktirdiğim akasya susuzluğunda Tanıklığın kurtarılmayı bekliyor uzakta Ellerini ver tenim yüzünde yankısız Kimsesiz yanım yarım Kimliksiz günlüğüm Birde çaresizliğim Kal benimle GİTME.... Sinan Göztaş |
Sevgili şair,
Kaldı mı acaba
bu dizelerden sonra
:)))))