yitirilmiş masumiyete ağıt I
yitirilmiş masumiyet’e ağıt
ı daha ilk dizede yitirildi masumiyet... ... dudaklarımda yağmur suları birikiyor yalnızlıktan toprağı öpüyorum... ... bütün aşklar yaşandı bütün güller koklandı... şimdi onun ruhunu tutsam tuttukça acı verse dikenleri... veriyor... ıı önce göğü kucakla, sonra soyun. bileklerin altın bir sunak sunuyorun kendimi bütün durakları geç bir bir acıda dur ortasında ben varım, acıda dur kendimle maskelenmiş bir acıdayım, orada dur... önce göğü kucakla, sonra soyun göğü bırak, beni kucakla büyük bir yalnızlıktır kucaklıyacağın, büyük bir acı göğü bırak, acıyı kucakla oysa bu gül de dokundu ve nice cemşidlerin, nice feridunların eli değdi bu güle ama ben ne feridun tanırım, ne cemşid ah ne tanrı bilirdim, ne kul, ne gül... bir ruh bilirim gülün dikenlerinde, elimi kanatacak onu bunu bırak, gülü kucakla elimi orada, bulacaksın acıyla... ııı oysa göğü de sevebilirdin, çocukları da (masumiyetini yitirmiş çocukları da) göğü sevsen de sevebilirdim seni masumiyetini yitirmiş çocukları da çünkü bir acı taşırım içimde ve ne göğü tanırım, ne çocukları bir seni tanırım, bir gözlerini, bir de bileklerini oysa tutmak istiyorum dikenleri, tutmak istiyorum dikenleri, bileklerini... önce göğü kucaklayalım, sonra kendimizi bırakalım, dikenleri dikenleri dikenleri seni beni dikenleri kucaklayalım... ıv yitirilmiş masumiyetin ortasında yitirilmiş gözyaşıyım yitirilmişliği bırak gözyaşını kucakla... v ne lanetleyelim birbirimizi ne kutsayalım sonsuzluğun sıfırında sıfırın devinimi sonsuzluğu sıfırı bırakalım... vı önce gülü kucakla, sonra soyun tırnaklarını etime geçir çiğ bedenin çığlıklar yaratsın soluklarımda, çığlıklar yaratsın etimde, ruhumda, soluklarımda sonsuzluğun sıfırında.... tenimdeki tek tek ter tanelerini bırak tenindeki çığlıklarınla kuşatılmışlığımı kucakla... ruhunu tırnaklarımla yırtayım durma dikenleri kucakla... vıı ve son dizede yitirilsin "olmayan kadına övgü" son dizede yitirilsin yitirilmiş kadın son dize de yitirilsin yitirilmiş masumiyetin ortasında... |
doğduğumuzda melektik hepimiz
ve
büyüdük zamanla
değiştik birer birer
huylar girdi kanımıza
beden her yıkandığında kirlendi
suyla değil
hayatın kendisiydi kullandığımız
kullandığımızı sanıp aldandığımız...