Kent yağmalarıher gece hüzün muştalarken umudumu neyim varsa sana ait apaçık ortada kırgınım yorgunum vakitsizim uzak nefesler yaşıyorum sen boyu uykudan firar gözlerimle aslını çoktan kaybetmiş suretim vuruyor aynaya adını tarıyorum okşadığın saçlarımda hiç bir ten eski sıcaklığıma denk düşmüyor hep aynı sabaha intihar etmekten usandım gittin ya bu kenti yağmalayıp her cevap bir ihanet sözlerinde yalnızlık acıdır sadece terkedilene koyar syrus |
sadece kalanın damağında kalan....