"SEN DESTANI"....../ALIŞKANLIK/Şiirin hikayesini görmek için tıklayın hiç kötü alışkanlığım yoktu;
seni tanıyana kadar... beş harfli ve iki heceli adına alışmak, karışmakmış aşkın monoton iç çekişlerine... seni özlemiyorum anlasana... bu özlem alıştığım sevdanın bizzat kendisine aslında... ve aşkın sesi yankılanır rutubetli bir duvar sessizliğinde dur yolcu der bizlere iki yol karşımızda ya veda vaktidir ateşi kül olmuş sevgiliye ya da sualsiz kabullenişlere gebedir sine aşk bitti sol çıkmaz sokağı seçtik hiç yoktan inat diremedik biten seviye aşk bitti sevgiydi hesabımızda biriken bakiye gülüşünün cennet kokan buğusuydu sevgi birinci teklik şahsı atıp gramer kurallarından ikincinin üzerine inşa etmekti bir ömrü ben yoktu artık sen vardı her devrik cümlede biz yazdık alın yazısını sevdanın; biz bize çoğaldık özgürcesine bitti aşk sevgilim ve ben senin varlığını sevmeye ikrar ettim alıştık her şeye güne düne sorgu kabul etmez sevda gerçeğine aşk bitti sevgilim devretti hükümranlığını sevgi denen sımsıcak bir duygu seline alıştık sevgilim sevmeye sevilmeye sevişmeye sev fiil köküyle başlayan sözcüklerin cümlesine alıştım sevgilim ayaklarımı ısıtmana ve alıştın sen de hiç ısınmayan ayaklarıma (A-Y) |
kalemin daim ve hep güçlü olsun.
Mekansız...