0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
29
Okunma
Mabedinden çıkınca
ağır geldi kılıcı taşımak.
Duvarlarda kalan dualar
yoluna eşlik etmedi,
içine işledi…
Çünkü hakikat
yanında taşınmazdı,
içinde olunurdu her an.
Yol uzundu,
ayakla ölçülemezdi.
Her adımda bir benlik bıraktı
geriye — Alpagu…
“Yol,” dedi,
“yürünmez olunurmuş.”
Ve kılıcını
ne yere bıraktı
ne de beline astı;
onu içinden çıkarıp
suskunluğa gömdü…
Ve suskunluk
artık bir yük değil,
önünde duran bir kapıydı.
Yürüdü.
Ne gölge aradı,
ne güneşi suçladı.
Işık da karanlık da
olduğu gibiydi.
Alpagu öğrendi:
Aşk, elinde kılıçla değil,
elinden vazgeçerek
kalırdı insanda.
Bu yüzden
ne hızlandı
ne de durdu.
Zaman
ona yetişmeye çalıştı.
Ve ardında
kan değil,
iz bırakarak geçti.
Bilirdi artık —
Alpagu:
Aşk kan dökmez,
iz bırakır…
Turgay kılıç
24/12/2025
00:44
5.0
100% (2)
