Nuh’un da bir gemisi vardı,
Fırtına ile boğuşan, umutlarla dolu.
Dalgalar göğe yükselir,
Taşlar bağırır,
Her damla bir meydan okuma,
Her rüzgâr bir sınav...

Gecenin karanlığı, yükün üstüne çöker,
Rüzgâr test ederken cesareti,
Dalgalar bağırır...
Taşınan değer kadar ağır bir sorumluluk,
Her gök gürültüsü bir karar,
Her yıldız bir bekleyiş...

Giderken en değerli olanıyla gitmeli insan,
Ardında kalan toz revan…
Sessizliğin bile tehditkar bir sınav olmalı,
Giderken...

Sessizce çalmalı şarkılarını, kuşlar
Şehrin ışıkları Solmalı,
Var ile yok arasinda, bir köprü den geçer gibi
Geçmeli bu kentten ...

İçinden gelen güç, geceyi parçlarken
Bu kent , ağır bir uykuda
Bu köprü son adımları mı taşırken
Gece, sesiz vedamdan utanmakta.
Ve bu gidiş;
Geceyi kızıl bir tona boyamakta...


Turgay kılıç
18/12/2025
19:48