Hazdı haz az gelen nefsine tapanların yadigârı
Dünün
Ve kim ise dünde kalanların
Öyküsünden sıyrıldım işte tek kalemde
Azat edilesi değil isyanım
Azınlıkta olan ve kimine göre
Beyhude bir rüzgârım…

Nöbete durduğum geceleri uyuttum
Uyumayı unuttuğum yılların ardından
Ve toprak seni ansızın koynuna alırken
Haddim miydi isyan etmek?
Allah’tan gelen razı…
Gel gör ki:
Biter mi sensizliğin efkârı?

Tükenmiş ve tüketilmiş cümleler
Ve hangi zalim iken zarf atan matemime mabedime
Sığındığım kadar
Sınandığım ve razı geldiğim kadar kaderime
Sırtını sıvazladığım acıların
En çok da inancın ve öğretilerin hatırına
Kimse de sanmasın hani dardayım:
Dimdik ayakta
Direndiği artık neyse mazhar olan
Yalnızlığımın kalın duvarlarından
Geçen tek sestir
Sadece yakarışım Rabbime
Yâdında mazinin
Yandığımdan da kime ne?

Andıklarım ve sevdiklerim yeter bana direncimin külüne
Ateş eden bir silah belki de
Oysaki tek kurşun kalmazken namluda
Ve işte huzurun adı…
Kimin artık nasıl çıkmışsa adı,
Bana ne bunca zırvadan;
Beşik kertmesi değilim ne de olsa
Tamah eden dünya nimetlerine:
Uzak kalsın uzanamadığı ne varsa
Benim bende saklı göstermediğim rızam
Rabbin rızası yeter tepeden tırnağa
Sarmalında duyguların hatmettiğim hatıralara
Eşlik eden nice hayal
Cennetin arka bahçesinde sevgi iken olduğum hemhal

Düsturum bir kıvılcım;
Destanım yazılası kıvancım
Dermanı nasıl ki Allah’ta saklı
Kimseye de düşmesin varlığımın derdi tasası.

Azıcık aşım kaygısız başım,
Zalim ve döngüden akan yaşın
Bitimsiz yasın
Değil mi olmaz inkârı
Aşka aş eren bir seyyahım:
Kulluğuma binaen
Pekişen asaletim
Hazzı değil dünyanın
Haiz olduğum neyse minnettarım

Düşler ve düşüşler…
Deşilen bir yaradan değil
Yaratandan korkmalı insan
Ve o yara ki;
Yazılan kaderin intikali
Kimsesizlerin kimsesi
Rabbim yeter bana
Yetindiğim ne varsa
Başım gözüm üstüne kavruk hecelerden ördüğüm değil
Gözümle gördüğüm kalp gözüme de minnet etmesin hiç kimse…