Ayırt edemezken baharı, kışı
On birinde yirmi söylenir yaşı
On üçe değmeden bağlanır başı
Bu adam kim diye soramaz gölge


Alın teri döker elinde çapa
Çalışır çabalar karnında sıpa
Canından bezdirir yediği sopa
Gönlünce bir yuva kuramaz gölge


Uzamıştır saçı, kısadır aklı
Sokağa çıkamaz üzeri yüklü
İnsandan sayılmaz fıtratı farklı
Gözünün önünü göremez gölge


Çıplaktır ayağı, çuldur abası
Tahrik olur sevip okşar babası
Emmi dayı derken kardeş cabası
İsteyene karşı duramaz gölge


Gelinparmağında kınadır bazı
Yüreği sevdadan yanadır bazı
Evlat şehit vermiş anadır bazı
Gururla göğsünü geremez gölge


Eksiktir eteği, yitiktir adı
Her daim kekredir ağzının tadı
Bazen orospudur, bazense cadı
Ölmeden huzura eremez gölge


Gönlünce sevemez yeşili, alı
Sokakta yürürken kesilir yolu
Kuyudadır başı, çöptedir kolu
Mezara tek parça giremez gölge