Bir avuç balçıktan yoğruldum önce,
Sonra sonsuzluktan bir nefes üflendi ciğerlerime.
Adım kondu, kainat serildi önüme,
İki kapılı bir handa, yolcu dediler ismime.
Ben insanım;
Hem gökler kadar yüce, hem toprak kadar acizim.

Rüzgar eser bazen kavak yelleri gibi başımda,
Savurur beni bilmediğim diyarlara.
Bir bakmışım bahar gelmiş, cemre düşmüş gönlüme,
Badem ağaçları gibi çiçek açmış umutlarım,
Beyaz, pembe, taze ve kırılgan...
Sanırım ki bu mevsim hiç bitmeyecek,
Güneş hep tepemde, gölgem hep benimle kalacak.

Sonra aşk çalar kapımı ansızın,
Davetsiz bir misafir gibi oturur başköşeye.
Yanarım...
Öyle bir yanarım ki, cehennem serin gelir narımdan.
Gözlerinde kaybolurum bir faninin,
Onu "her şey" sanırım, kendimi "hiç".
Dünya durur, zaman donar,
Sadece o kalp atışı kalır kainatta yankılanan.

Ama ben insanım,
hamurumuzda var unutmak ve yanılmak.
Ayrılık gelir çatar, keskin bir bıçak gibi,
Kesilir nefesim, kanar görünmeyen yaralarım.
Geceler uzar asırlar gibi, şafak sökmez olur.
Acı, en sadık dostum olur o vakit,
Yastığıma damlayan her yaşta,
Tuz basarım kapanmayan o derin boşluğa.
"Neden?" diye sorarım boş duvarlara, "Neden ben?"

İşte tam o en dipte, o karanlık kuyuda,
Bir ışık sızar çatlayan kalbimin duvarından.
Anlarım ki bu acı, bir uyanışın sancısıymış,
Bu ayrılık, asıl Sevgili’ye giden yolun kapısıymış.
Yüzümü çeviririm faniden Baki olana,
Dudaklarımda dualar, yüreğimde Allah sevgisi.
O, şah damarımdan yakın, O beni benden iyi bilen...
Sığınırım O’nun rahmetine, bir çocuğun annesine sığındığı gibi.

Rüzgarın yönü değişir o an,
Bahar artık sadece mevsim değildir, ruhun dirilişidir.
Anlarım ki düşmeden kalkılmıyor,
Yanmadan pişmiyor bu çiğ beden.
Her acı bir basamakmış meğer, göğe yükselen.

Ve beklerim sabırla kavuşma gününü...
Sevdiklerime, geçen zamana, yitik gençliğime değil sadece,
Asıl vuslat, O’nun "Gel" dediği güne.
Toprak bedenimi geri isterken,
Ruhum sahibine kanat çırpacak neşeyle.

Ben insanım...
Hata benim, tövbe benim.
Düşüş benim, kalkış benim.
Bir damla gözyaşı ile bir avuç dua arasında,
Sonsuzluğa yürüyen o garip yolcu benim.