SÖZÜN SÖYLESİN

​Vuslatsız sevdanın yükü çok ağır,
"Göremem!" dediğin gözün söylesin.
Titreyen sesinle derinden çağır,
Gönlüme hitabı sözün söylesin.

​İki kelimeyle kandırma beni,
İnandığım yoldan döndürme beni,
Bırak yansın yürek, söndürme beni;
Dumanın çıkmazsa közün söylesin.

​Leylâ’ya gül derler, Mecnun’a deli,
Meğer kimler öpmüş tuttuğum eli...
Yirmi yıl oldu bak, görüşmeyeli?
Utanmazsa gelip yüzün söylesin.

​Sözüm kâr etmiyor deli gönlüme,
Sen gittin, ben bittim, artık "dur" deme.
Sana yalan gelir, beni dinleme;
İçimdeki seni hüzün söylesin.

​Ne ince fasıllar, sazlar geçti de,
Turnalar, kumrular, kazlar geçti de...
Ömrümden mevsimler, yazlar geçti de,
Baharı bitirdim, güzün söylesin.

​Kırk yılı devirdim seni görmeden,
Gurbetin bağrına hasret örmeden,
Poyraz yaprağımı yere sermeden,
Eylülü küstüren nazın söylesin.

​Beni de götürsün gittiği yere;
İster tepe olsun, isterse dere…
"Ulan, seviyorum!" desin bir kere,
Saçlarımı tel tel çözün söylesin.

​Bağlamış Güldecan kara yazmayı,
Yaradanım bilir kader yazmayı.
Bırak kirpiğinle mezar kazmayı,
Aşkla öldüğümü ozan söylesin,
Sana mezarımı kazan söylesin.

​GÜLCAN ŞAHİN