Nihal’in Zülüflerinde Evrenin Sırlı Titremesi

Çözme zülüflerini, Nihal,
Gece bile kıskanır o gizli kudretin sırlarını.
Her telin, parmaklarımda titreyen bir yıldız,
Ve benim ruhumda yankılanan arzuların fısıltısı değil mi?

Bülbüller ağlar gül yapraklarında,
Ama ben, kırılgan yapraklara dokunurken
Senin baharın bedenimde filizlenir.
Her nefesin, her kıvrımın
Bir mabedin kapısını aralar gibi.

Saçların rüzgârda dalgalanır, zaman susar,
Evren nefes boşluğuna sıkışır.
Azrail bir an durur, tereddüt eder;
Çünkü senin rızan değil,
Benim ellerimde titreyen arzular konuşur, Nihal.

Cefayı etme, kanla yazılmış efsanelerde;
Her yara, sessiz bir yıldızın doğumu.
Ama ben senin teninle yazılmış kutsal harfleri okurken
Her dokunuşun bir mucize yaratmaz mı?
Ben kulum, senin ilahi oyunun ortağı,
Senin kulun, benim tutkum değil mi?

Ve nihayet, Nihal,
Zülfün rüzgârla dans ederken
Bütün mitler, bütün tanrılar
Senin gülüşünde eriyip
Bedensel ve ruhani bir ânda kaybolmaz mı?