0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
69
Okunma
Bu millet kültürlüyken vuruldu, Karacaoğlan.
Canını verirdi ekmek yediği yere;
bir yandan ter akarken,
işin yüksek odağında
dalgınlığından kanını akıtırdı
çoğu kere olduğu yere.
Ne kollar gitti bu uğurda;
zamanla yiten ise değerlerdi.
Vay Karacaoğlan’ım,
candan olanım...
Değer insandır, Karacaoğlan;
her değersizleştirilen insanla göçer.
Damla damla akmaz, seller gibi gider;
kültür dediğini akan kanın parlamasında gör.
Bu değer, bu kültür fidesi
artık bu kurak ovada tutmaz, Karaoğlan...
5.0
100% (2)
