Nihal’ime Ağıt Ritüeli

(Mistik Doğa ve Ritüel Akışı)

I. (Yağmurun Fısıltısı – İçsel Arınma)

Gökyüzü sessizce ağlarken, Nihal’im,
İçimdeki dertler de damla damla düşer.
Her gözyaşı, sırlarımı çözerek sana akar;
Her hicran, sessiz bir itirafa dönüşür.
Ve rüzgâr, adını fısıldar, uzak tepelerden bana ulaşır.

II. (Tozlu Yolların Karıncası – Teslimiyet)

Sen, güzelliğin tahtında bir hükümdarsın,
Bense yolunun tozunda kaybolmuş bir karınca.
Ey benim Süleyman’ım Nihal’im,
Bu aczi nasıl anlatayım sana?
Bir zerre tozum işte, sen koca bir âlemsin.
Her adımın beni ritüel boyunca sürükler.

III. (Mumun Sessiz Ağlayışı – Fedakârlık)

Mumun alevi titrer, meclisinde erirken,
Başını senin uğruna verir, hoş yanıp kül olur.
Ey gecemi aydınlatan ışığım,
Senin için yanmak ne tatlı bir sonmuş meğer.
Alevin ritmiyle ruhum da senin melodinde dans eder.

IV. (Ay ve Güneşin Dansı – Sadakat ve Aşk)

Sabah kadar sadığım sana, Nihal’im,
Aşkının gamında gün gibi aşikârım işte.
Ay parçası sevgilim,
Güneş kadar belirim artık kalbinde.
Gökyüzü bizi izler, yıldızlar sırdaşımız olur,
Gece ile gündüz arasında aşkımızın ritmi çalar.

V. (Rüzgârın Koruyucu Eli – Güven ve Şefkat)

Dün, rakiplerimin eziyetini engelledin benden,
Hasta gönlümü korudun, Nihal’im.
Ahım sana ulaştığında,
Feryadımın kıymeti belki de oradaydı.
Rüzgâr gibi sessiz, kudretli bir koruyucu oldun;
Her esinti senin şefkatini taşır bana.

VI. (Hasretin Yaralı Dalı – Özlem ve Bekleyiş)

Ayrılık yarasının derdini anlatmaya kelimeler yetmez,
Göğsümdeki yarıklar haber versin sana, Nihal’im.
Yakamı yırtarcasına çektiğim hasret,
İçimi parça parça eden o sır olsun.
Bir dal gibi kırılgan ama kök salmış, hâlâ seni bekler;
Her rüzgâr, dalı titreten aşkımızın yankısıdır.

VII. (Denizin İnci Gözleri – Teslimiyet ve Aydınlanma)

Gönlümü ve gözlerimi eziyetinle harap etme, Nihal’im.
Bu deniz gözlerim inciler sunar sana,
Bu maden kalbim cevherler taşır.
Lütfet, incitme beni,
Çünkü senin için akıyorum her sabah,
Senin için yanıyorum her gece.
Gel, gökyüzü ve deniz şahit olsun ritüelimize;
Aşkımız, yıldızlarla, dalgalarla birleşsin.

Son Mısra (Ritüelin Taçlandırılması):

“Dünya Yükünün Hamalı" değilim artık,
Ama Nihal’imsin sen,
Ve ben
Hâlâ o toz,
Hâlâ o yanan mum,
Hâlâ o ağlayan bulutum.”

Nihali Tarz İmzası:

Aşk; gizli bir sırrın gözyaşıyla ifşasıdır.
Sen Nihal’sin,
Ben ise senin eski bir şiirinde kaybolmuş
Son beyitim.