Nihal’in Sessiz Çağrısı

Biliyorum,
Derdimin Nihal’le paylaşanı yok.
Sabrın o incecik kıyısında
Elimi tutan bir ten yok.

Başımda yanan mumların her biri
Sana dair bir isim.
Her alev sende eriyor, sende büyüyor
Ve bu yanmanın bir sonu yok mu, Nihal?

Düşmanım gülerken ben ağlarım.
Sorarım sana:
O kâfirin kalbinde,
Senin imanın yankılanan bir alevi yok mu?

Gamzen, ciğerimde paslı bir ok.
Ara kalbini,
Orada, Nihal’in gizli bir işareti yok mu?

Gözlerin bir hançer, boynumda dans eder.
Sorarım yine:
O zalim bakışın altında,
Merhametin ufacık bir izi yok mu?

Kanım toprağa karışıp sessizce su olur.
Ve ben hâlâ bilmek isterim:
Bu garip gönlümün,
Senin engin sularında bir yankısı yok mu?

Gül yüzünle mağrur olup kendini kaybetme.
Dön de bir bak kişiliğne olgunluğuna.
Eksik yanında,
Çözülmemiş bir sırrın yok mu?

Ey Nihal,
Ölmeden hemen önce
Dünya Yükünün Hamalı’na bakmıştın.
Sana tapınmanın,
Sana ulaşmanın bir imkânı yok mu?