Hakkım mahşere kalmasın, ödesin herkes,Yutkuna yutkuna ağlatan varsa, bedelini ağır ödesin.
Gözümdeki yaşların hesabı, zamanı beklemez,
Her damlası, ağır ağır karşısına çıkar,
Beni inciten, yüreğimi parçalayan herkes,
Kendi yaptıklarıyla, kendi içinde boğulsun.
Adaletin terazisi ağırdır, unutulmaz hiçbir yara,
Kapanmaz hiçbir acı, karşılığını bulur.
İçimde biriken öfke, bu dünyayı bile sarsar,
Çünkü hesabı ertelemek, gücü başkalarına bırakmak değildir.
Zalimlere fırsat yok,
Kırdıklarının hesabı mutlaka sorulur.
Boğazlarında düğüm olur o yaşlar,
Geceleri huzur nedir unutur,
Kendi karanlıklarında bulurlar karşılıklarını.
Hakkımı isteyen, hesabını soran herkes,
Kendini bulur, karşısında ağır bir gerçek olarak.
Kalbimde buz yok ama unutmak da yok,
Her yara karşılık bulur,
Yutkunurken dökülen zehir, sana döner,
Sustukça büyüyen bir ağırlık gibi çöker üstüne.
Her acı, her kırık, her yarım kalan nefes,
Ruhumda açtığın yaralar,
Unutulmaz, yok olmaz,
Üzerinde yaşarsın, kavrulursun.
Ve bil ki,
Bu dünya bile hesabını görmek için çok büyük,
Ama bedelleri ödemekten kaçan,
Hiçbir zaman rahat nefes alamaz.
Gözyaşlarımla şekillenen her karşılık,
Huzur bulmana izin vermez,
Nefesini keser, unutmana engel olur.
Affetmek değil, unutmamak gerek,
Ve bu hesap, mahşere bırakılmaz.
Yüreğimi parçalayanlar,
Kendi yaptıkları içinde erir,
Çünkü adalet bu dünyada yaşar,
Ve herkes bedelini burada öder.