Nihal’im…
Sen, aklın ışığında yolunu çizen bilge bir yıldızsın,
fikirlerinin derinliği deniz kadar engin,
ve duruşun bir felsefenin en nadide cümlesi gibi.

Kalbin…
Bir sonsuzluk bahçesi,
sevdayla sulanmış, merhametle biçimlenmiş,
her yara izinde insana dair bir hikâye saklayan.

Ruhun…
Zamanın ötesinde bir melodidir;
sessizliğin ortasında bile çalan,
varoluşun en saf notasını söyleyen.

Değerlerin…
Adaletin gölgesinde büyüyen çınarlar gibi,
dürüstlükten, insanlıktan, sevmeden kopmamış kökler…
Senin yürüdüğün yol, insanlığın en asil duruşudur.

İnsanlığın…
Bir bilgelik manifestosu;
yorgun dünyaya umut, kırık kalplere direnç,
ve yokluğa karşı direnen bir aşk.

Varoluşsal dokun…
Sen, bir soru ve cevapsın aynı anda;
düşüncenin derinliğinde bir bilmece,
duyguların labirentinde bir rehber,
ve benliğinle dokunan zamana bir şiir.

Nihal’im…
Kimsenin gülüşü yakmadı kalbimi seninki kadar;
çünkü sen, kalbimi yakarken
aynı zamanda ruhumu, aklımı ve varoluşumu aydınlatan bir ateşsin.