Yüreğime iyi bak olur mu,
Orada hâlâ senin adın yankılanır.
Her nefeste biraz sen,
Her susuşta biraz hüzün kalır.

Bir zamanlar ışığınla doluydu içim,
Şimdi gölgen bile teselli gibi.
Gidişin susturdu şarkılarımı,
Sesin kaldı, nefesim gibi.

Yüreğime iyi bak, kırık yerlerinden geç,
Orada izlerin var hâlâ sıcak.
Ben sustum, ama sevdam susmadı,
Zaman bile unutur, kalbim bırakmaz.

Belki bir gün rüzgâr getirir kokunu,
Belki yağmur anlatır seni yeniden bana.
Ama ne olursa olsun,
Yüreğime iyi bak… çünkü orada hâlâ biz varız aslında.


Yüreğime iyi bak,
çünkü ben artık kendime bakamıyorum.
Her adımda biraz eksiliyorum,
her gecede biraz daha sensiz kalıyorum.

Bir zamanlar umutla çarpan kalbim,
şimdi yalnızca seni arıyor sessizce.
Bir anlık gülüşün bile yeterdi eskiden,
şimdi adını duymaya bile korkar oldu içimde.

Yüreğime iyi bak,
orada hâlâ seninle başlar her hikâye.
Bir yarım kalmış cümle gibiyim,
sonunu yazamadığın o eski mektuptayım belki de.

Sen giderken unuttun ama,
ben seni unutmamayı öğrendim o günden sonra.
Yüreğime iyi bak ne olur,
çünkü orada seninle birlikte yaşlanıyor hatıralarım da.



Yüreğime iyi bak,
artık ne ben varım eskisi gibi,
ne de sen dönersin o ilk günkü hâlinle.
Bir yanım hâlâ seni bekler sessizce,
diğer yanım kabullenmiş gibi… ama değil.

Yüreğime iyi bak,
çünkü sen gittikten sonra
orada kimse barınamadı.
Ne sevgi tutundu, ne umut yeşerdi,
senin adını silmeye kalktım, kanadı.

Belki bir gün duyarsın adımı rüzgârda,
bir şarkı olur, kulağına dokunur sessizce.
O zaman bil ki…
ben hâlâ aynı yerimdeyim,
ama artık yalnızca acının ritmiyle çarpıyor kalbim.

Yüreğime iyi bak…
Çünkü sen gittin,
ben orada kaldım.