Yalan dünya neden kırılmış çarkın.
Bozuk düzenine alışan benim.
Kalmamış felekten yok zerre farkın.
Düzen sağlamaya çalışan benim.

Yıllar çaldı benden gülüşlerimi.
Soldurdu hayalim ve düşlerimi.
Görmedi boynumu büküşlerimi.
Derman arayıp da danışan benim.

Bir yanım kırılmış bir yanım suskun.
Yürek paramparça, sükutum mahzun.
Kurudu pınarım akmıyor durgun.
Sessiz çığlıklarda perişan benim.

Gurbet yollarında derman ararken.
Kendimi de dar sokakta sorarken
Geceden sabaha kafa yorarken.
Yükü sırtlayıp da yorulan benim.

Yürekte fırtına diner mi bilmem.
Gafiller acır mı, güler mı bilmem.
Dalımda bülbülüm çilermi bilmem.
Çağlar iken şimdi durulan benim.

Yar cephesi hain pusular kurar.
Gönülde bir garip hep hayra yorar.
Her yerde arar da her yerde sorar
Sevda sokağında vurulan benim.

Çekmeyen bilir mi bendeki hali.
Yar zehir zemberek tutsana dili.
Bağrıma saplanır köz alev mili.
Hesabı tez elden sorulan benim.

Hayırmı gördüm ki bugün dününde.
Kül olup savruldum rüzgâr önünde.
Döndüm de şaşırdım zıttı yönünde.
Yanan kor ateşte kor olan benim.

Çürük bir düzenin üstüne bina.
Yalanlarla döner bu sahte dünya.
Çarkı döndürende O Rahman ama.
Dünya yurdum gibi kurulan benim.

Yer gök arasında sıkışan dertler.
Dert ile yoğrulmuş koç yiğit mertler.
Ayrılmış çürükler yumşamış sertler.
O çile yolunda zor olan benim.

Başımdan geçeni yazamaz kalem.
Yazsa da yazılmaz benim bu çilem.
Şahit olsun yeter şu cümle alem.
Yıkılmış mahvolmuş gariban benim.