Yeri bir başkadır,çıkmaz şuramdan.
En garip en gizli,olan yaramdan.
Gözünü sakındı,hile,haramdan.
Namus timsalıydı,ardı hep babam.

İşçi- emekçiydi,buydu sanatı.
Alın teri dokmek,tek zanaatı
Her Allah’ın günü,şükr’,kanaatı
Yokluklar içinde,dardı hep babam.

Açmadan hep solmuş,umut gülleri.
Feryat figan etse,suskun dilleri.
Yaz gününde üşür,yüzü elleri.
Kor alev içinde,hardı hep babam.

Kim kapısın çalsa,Hızır bilirdi.
Kim darda kaldıysa,koşar gelirdi.
Kendinde yoksada, bulur verirdi.
Yokta yokken bile ,vardı hep babam.

Ferhat olmuş bazen,şirini için.
Tomurcuk bağında,narini için.
Sevda dehlizinin,derini için.
Gülen ayvaya da ,nardı hep babam.

Peşini bırakmaz,keder elemler .
Kara yazmış bahta ,kara kalemler.
Dardı koca gön’le,felek,alemler
Çile yumağını,sardı hep babam.

Yüce dağ başıydı,duman bürüdü.
Diken taş yollarda,yalnız yürüdü.
Gönül yorgun düştü,umut çürüdü.
Engin zirvelerde,kardı hep babam

Ömürlük yaşamış, aşkı sevdayı.
Atlatmış hayatta, binbir belayı.
Görmemiş gözleri,Ayşe,Leyla’yı
Canım anama da,yardı hep babam.

Hiç bir sözü yoktur,dikenli kemli.
Yürekte acılar,çörekli,demli.
Çiğ düşmüşte sanki,gözleri nemli.
Ruhunda bir sızı,zardı hep babam.

Bir gülüşü var ki,hep neşe saçar.
Gönlü mahsun olur,dil susar naçar.
Sonbaharda bile leylaklar açar.
Rengarenk mor sümbül ,kırdı hep babam.

Hayat sahnesinde,kendin’ paralar.
Tartamaz terazi,okka,daralar.
Azsa bile derin,yerde yaralar.
Eyüp misaliydi,sırdı hep babam.

İtimat edilir,sözü beyyine.
Dostunu severdi,hemde dostane.
Allah hakkı için,oldu pervane.
Sönmüş kül içinde,kordu hep babam.

"Dünya fani kimler konup göçecek".
"Ecel şerbeti hak,her kul içecek".
"Haksızın belası,kimler verecek".
Yıllarca soruyu sordu hep babam.

Kimse gitmeyecek,malla ölüme.
Kimse yağmur olmadı ki çölüme.
Vasiyetim dedi,gonca gülüme.
Hayra kafayı da,yordu hep babam.

Aslında fıtratı,durgun kevserdi.
Yüzünü asarsa,cihan küserdi.
Tayfunla fırtına,birden eserdi.
Bazen uysal bazen,zordu hep babam.

Okul bitsin sonra ,bana bisiklet.
Küçük kardeşime,bir kutu ciklet.
Anneme sinema,üç adet bilet.
Yokta hayal bile,kurdu hep babam.

Kur’an ezberlemiş,hemde kulaktan.
Gözün’ esirgemez,daldan budaktan
Sakındı günahtan ,sakındı Hak’tan
Yüzü ay parçası,Nurdu hep babam.

Göçüpte gelmişler, idil,çuvaştan.
Konuşur hem ağır,hemde yavaştan.
Sağ çıkmış onlarca,harpten savaştan.
Kale misaliydi ,surdu hep babam.

Olmadı dikili, bağı tarlası.
Olmadı yaylası, evi villası.
Olmadı altını,gümüş parası.
Yokluğu gözünden vurdu hep babam.

Vatana millete üç evlat verdi
Ne imkanlar varsa önüne serdi.
Hakim,doktor oldu,küçük askerdi.
Başı göklere de ,erdi hep babam.

Gitti evlatları, gurbet illere.
Mahrum kaldı şeker,şerbet dillere.
Hasret kaldı torun,ile güllere.
Gariplik okunu gerdi ,hep babam.

Baykuşta tünemez,virane evi.
Tahtalar çürümüş,tutmuyor çivi.
Gurbet yendi işte ,koskoca devi.
Hasreti gönlüne, serdi hep babam.

Düşmanı hiç yoktu,ahbabı fazla.
İhsanda bulunur,sığınır fazl’a.
Kim darda kaldıysa,yetişir hızla.
Sığınılan liman ,yerdi hep babam.

Sağlam dostları var ,binlerce küsur.
Kimsede aramaz bir zerre kusur.
Adam gibi adam,fıtratı cesur.
Her gön’le yüreğe,girdi hep babam.

Dostum dedikleri,yılan çıktı hep
Gerçek bildiğide,yalan çıktı hep.
Şans talihi filan, falan çıktı hep.
Çile yumağını ördü hep babam

Zamanla vurduda felek sillesi.
Kesildi bir anda sesi nefesi.
Kendi gibi bildi,cümle herkesi
Sonunda gerçeği, gördü hep babam.

Zerre lokma geçirmedi kursaktan.
Tek korkusu vardı,yüce Allah’tan .
Fıtrata yazılmış,Hak’tan doğuştan.
Harama gözleri kördü hep babam.

Haksızın yanında oldu daima.
Değer verdi asil,merde,adama.
Pusula doğruluk,olmadı sapma.
Zalimin defteri,dürdü hep babam.

Sevmezdi bir zerre,goğu,gıybeti.
Sular seller gibi,duru sohbeti.
Dağı andırırdı,duruş heybeti.
Zalimlere sesi gürdü hep babam.

İnsan işte yalan,bir avuç toprak .
Hayatın önünde,kuru dal,yaprak.
Ölüm hak ve vaki,elbet son durak
Namı asırlarca ,sürdü hep babam.

Asım’ın neslinden vardı mayası
Üstündü edebi,Hay’ı hayası
Hak işlemiş ruha,mertlik boyası.
Eyvallahı yoktu,hürdü hep babam.

Babasın kaybetmiş,dünya harbinde.
Gözü dolar nerde,görse piyade.
Hem ana hem baba,olmuş valide.
Asil soylu yiğit ,türdü hep babam.


ertuğrul_1_ değerli üstadin bu muhteşem şiire yaptığı harika yorum da bulunan naziresi

Elinde kehribar otuz üç idi
Namazsız vakiti ona suç idi
Her kul gibi bezmi gamı göç idi
Dostlarım dostunuz derdi hep babam

Elif V Mim değerli üstadenin bu muhteşem şiire yaptığı harika yorum da bulunan naziresi

Soyu asil soylu, daim mert idi,
Güler yüzlü lâkin daim sert idi,
Adaleti sever hep âdil idi,
Yiğitliğin şânı yazdı hep babam.

Aksakal değerli üstadın bu muhteşem şiire yaptığı harika yorum da bulunan naziresi

Baba’mın tarifi sanki yazdığın,
Yoksa kardeş miyiz fonda çizdiğin?
Yaşı doksan idi; yoldan bezdiğin,,
Yıllarca ömrünü yordu hep babam.