2
Yorum
3
Beğeni
4,3
Puan
118
Okunma
Aşk-ı Vuslat
Sessizce bekledi yüreğim,
Bir adınla titreyen zamanlarda.
Her an, her nefeste,
Seninle başlar, seninle biterdi dua…
Gözlerim, hayalini ezberledi,
Ellerim, yokluğunda bile seni tuttu.
Geceler sen oldun,
Yıldızlar bile seni anlattı bana.
Ve bir gün…
Rüzgar bile susup seni getirdi.
Kalbim, adını bir kez daha duyduğunda,
Anladım: bu aşk-ı vuslattı.
Artık beklemek yok…
Artık hasret değil yolumuz,
Senin gözlerinde duran bu huzur,
Aşkın en saf, en erişilmiş halidir.
Kavuşmakmış meğer sevmenin sonu,
Aşk sadece yanmak değilmiş,
Yan yana durmakmış,
Ve yine de içten içe sevmekmiş…
---
5.0
67% (2)
3.0
33% (1)
Cevap Yaz