Sevdalara Gitti Ömrüm

Sevdalara gitti ömrüm…
Döner mi bilmem…
Bir bakışa,
Bir söz uğruna
Yandım,
Sessizce…

Her adımım bir veda,
Her gülüşüm yarım kaldı.
Kendimi unuttum belki,
Bir başkasını tamamlamak isterken…

Geceler şahidim oldu.
Yıldızlar…
Sırdaşım…

Her dua,
Bir ismin peşine takıldı,
Yollara düştü…

Ben sadece sevdim.
Karşılık beklemeden.
Sığınacak bir yürek ararken
Yangına döndüm içimde.

Yağmurla yıkadım hasretimi,
Rüzgarla savurdum içimdeki kırgınlığı…
Ve yine de suskun kaldım.
Yalnız, ama yorgun değilmiş gibi…

Sevdalara gitti ömrüm…
Dönmedi.

Geriye ne mi kaldı?
Bir avuç sessizlik…
Birkaç yarım kalan cümle…
Ve adını anmaya cesaret edemediğim anılar…

Artık ne gelenin sesi var,
Ne de gidenin izinde umut…

Ama içimde hâlâ bir yan var,
İnatla bekleyen…
Belki gelir,
Belki duyar diye
Susarak konuşan…

Sevdalara gitti ömrüm…
Ama içimde,
Küçük bir çocuk kaldı.
Gözleri umutla dolu,
Ama dili geçmiş zaman…

Bir gün…
O da susarsa,
Bil ki,
Bu dünya beni
En son orada kaybetti.