AÇ VE MAVİYDİ HAVA
AÇ VE MAVİYDİ HAVA
çoşkulu huzur ardına sarkan küçük bir belirti bile yoktu henüz baştan aşağı kuşatılmış benzersiz duygular ışığındaydık muhafızı olmayan kelimeler dolanıyordu aklımızda derin sancılar duyup yarına kalan sevinçler bırakmıştık bir bakışlık mesafede yaşam ve ölüm arasında tutuşarak özlüyorduk yabancılaşmış umut içinde dil ucundaki sözlerin bıçak ağzıyla göz hizasında vurulmuş aç ve maviydi hava başımız ağrılı gibiydi nedense yıpratılan bir ömrü anlatan toplanılmış bütün eziyetleriyle erkensiz gecikmeyle gelen eskimiş bir zamandaydık anlaşılması acılar içeren dağılmıştı yalnızlığımız mavi bir boşluğun sarmalında serzeniyordu gelecekten zaman rüzgarca konuşmayı öğrendik ilk önce fena ihtimallerde vardı bilinen gözlerimiz ellerimiz başımız vahşi karanlıktan çıkmış kuşkusuz bir kurtuluşun telaşlanmış haliydi soluk soluğaydı yüreğimiz kanlı bir kıvılcım sızıyordu damla damla o mahzun kederlere bulanmış tiz ve dokunaklı bir ıslıktı kulağımızda ucu boşluk sonu boşluk ince bir gönül koyduk sonsuzluğa tükeniverdi yüzlerce yıllık korkular o günden beri ne yana baksak muhtemel bir mükafattı ölüm dehşetli yaklaşan uğultusuyla şah damarından vurulmuş aç ve maviydi hava |