FİRARİ DÜŞLERFİRARİ DÜŞLER yürüyordum kentin kalabalığında bulvarın hoştu firari bir düşü yakaladığım hava ilerde sesimi bıraktığım nehirde akıyordu parçalanmış bir çığlığın vicdanıyla şimdiki zamandan öteye hoşlanıyordum firari bir düşü yakalamak için kentin kalabalığında yürümekten insanlar o aynı zamanda çabuklaştıran koşmaları öğrenmiş adımları olan yürüyordu yaralanmış bir zamanı iyileştirmek için yürüdüğüm kentin bulvarında hızlandılar birdenbire umut ve sevgi saçarak akşama ramak kalmış havada oynamak istiyordum kuralsız bir oyunun cırlazanı olarak soludum suçlu bir resmin anlattıklarını gözüken bir acı kadar tutuşup bindim zamanın terazisine bir müddet uzaklaştılar hemen ürkütüyordu herkesi adanmış ömürleri seven uçurum zaman aktı alıp götürüyordu beni nasıl düşerse bir ışık kalbin çıkmaz sokağına öyle bir ışık düştü bir şarkı gibi çöken altında yürüdüğüm gökten defalarca tekrarlıyordum aklımda inanılmaz bir buluş muydu çamurdan tanrılar çağı hasretliğim geziniyordu vazgeçilmez inançla ve hep soruyordum hep soruyordum ama ay’ın gözükmediği gecelerde dahil nasıl duyulmazdı o kırılgan ağıtlar herkesin ait olduğu bu boşlukta |
saygılar
yaprak tarafından 9/15/2009 9:50:59 AM zamanında düzenlenmiştir.