3
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
151
Okunma
Ölümün Ardı
Gecenin cebinde saklı kalan adımdın,
bir nefes kadar yakın, bir çağ kadar uzak.
Rüzgârını ararım boş sokak lambalarında,
ay ışığına asılı hatıran, titrek ve solgun.
Elim hep senin yokluğuna dokunur,
sesin bir gölge gibi avuçlarımda donar.
Özlemek bir dua oldu gecelerimde;
sen yoksun, ben yalnız — iki ayrı kıyı, tek bir deniz.
Mezarlığın sessizliğinde gizli sorularım,
toprağa düşmüş bir gül kadar kimsesiz.
Bir daha dönmeyeceğini bile bile,
her adımda seni çağıran kalbimle yaşıyorum.
Ve anlıyorum şimdi,
ölüm ayırsa da iki bedeni,
aynı acıda birleşiyor ruhlarımız:
Sen orada, ben burada — ikimiz de yarım.
(Gidenlere özlemle)
5.0
100% (4)
Cevap Yaz