0
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
70
Okunma
Öğret bana, nasıl unutulur düşünmek,
Zihnimde yankılanan suskun fırtınaları.
Her hatırada kanayan bir iz,
Her düşüncede yeniden doğan acıları.
Gölgelerden arınsın gece,
Karanlık bile hafiflesin içimde.
Bana sessizliği öğret,
Sözsüz kalmayı, kalpsiz bakmayı,
Hiçbir şeyi hatırlamadan yürümeyi.
Unutmayı öğret bana,
Bir dalın kuruyup toprağa düşmesi gibi,
Bir nehrin denize vardığında adını yitirmesi gibi.
Köklerimden koparılmışçasına,
Hiçlikte huzur bulmayı öğret.
Çünkü düşünmek yaradır,
Düşünmek bir nevi kendini yakmaktır.
Sen bana unutmayı öğret,
Belki de ilk kez
Küllerimden doğmadan,
Gerçekten sönmeyi bilirim.
