0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
68
Okunma
Kağıt yok elimde, kalemim kırık,
Ama hislerimden yükseliyor bir şarkı.
Sözlerim gökyüzüne savrulan küller,
Görmeyen gözlere, duymayan dillere.
Mutsuzluğumda gizli bir neşe,
Yaralı kalbimin ince bir hece.
Acıyı sevince, karanlığı ışığa çevirir,
Her mısrada gönlüm yeniden dirilir.
Suskunluğum çığlık gibi büyüyor,
İçimde yankılanıp dışarıya sığmıyor.
Duyan yok, anlayan yok, ama ben bilirim,
Şiirlerimle kendi yaralarımı silerim.
Kalbimin sesi kâğıtsız da duyulur,
Her atışı bir kelimeye dönüşür.
Bir nefes, bir bakış, bir damla gözyaşı,
Yazar benden geriye kalan her parçayı.
Benim defterim gökyüzü, yıldızlar satırım,
Rüzgârla konuşur, dalgalarda yazarım.
Kağıt ve kalemsiz de doğar kelimeler,
Çünkü şairin kalemi, kalbinin ta kendisidir meğer.
5.0
100% (1)
