0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
62
Okunma
Bir duvar ördüm kendime, taş taş korkuyla.
İçim yanar, dışım sessiz görünür.
Zarar vermekten korkup geri çekildim,
Sevgiye kapılarımı kapattım, geceye gömdüm.
Güçlü dururum herkese, sert bakışlarla.
Ama aynada titreyen bir yabancıyım.
İçimde fırtına büyür sessizce,
Korkular kapıda bekler, adım atamam.
Sevgiye yaklaşamadım, ellerim geri çekildi.
İnsanları korumak isterken kendimi unuttum.
Herkesi uzaklaştırdım, sessizlik dilim oldu.
Yalnızlık tuttu beni, bırakmadı.
Kendimden korkuyorum, gölgemle yürüyorum.
Gülüşlerim bir zırh, içim kırık.
Adım atsam dünya sarsılır diye geri dönerim.
Oysa bir ses, bir dokunuş yarayı iyileştirir.
Yine de umut kıvılcımı içimde saklı.
Ellerimi uzatsam belki biri tutar.
Güçlü görünmek zorunda değilim.
Bazen direnmek susmak, bazen kendini sevmektir.
5.0
100% (1)
