Sevgilim,

Seni hatırlatan ne varsa, kalbimde en derin yerinde saklı…
Bazen bir şarkının ilk notasında duyuyorum sesini,
bazen bir rüzgârın tenime dokunuşunda hissediyorum ellerini.
Hayatın en sıradan anları bile, seninle başlıyor ve seninle bitiyor bende.
Bir kahve kokusunda, bir yağmur damlasında, hatta bir cümlenin en sessiz harfinde bile sen varsın.
Sanki dünya seni bana anlatmak için var olmuş gibi.

Gözlerimi kapadığımda, senin gülüşün düşüyor aklıma…
Öyle sıcak, öyle içten ki, kalbimde yıllardır sakladığım tek hazine gibi.
Zaman senden uzaklaştırsa da bedenimi, ruhum hâlâ senin yanında.
Her hatıra bir yol, her iz bir işaret gibi seni getiriyor bana.
Sensizlik bile bana seni fısıldıyor; çünkü sevgi böyle bir şey:
Gittiğini sanırsın, ama aslında her yerde sen varsındır.

Seni hatırlatan ne varsa, bana umut oluyor.
Hasretin kalbimi yaksa bile, sevgin hep içimi ısıtıyor.
Bir gün yeniden karşılaşır mıyız bilmem,
ama şunu biliyorum:
Senin adınla atıyor kalbim hâlâ,
ve senin gülüşünle başlıyor her sabahım.

Sensiz geçen her gün, seni biraz daha özlemeyi öğretti bana.
Ama bil ki, seni hatırlatan her şey,
beni yaşatan en güzel armağan oldu.
Çünkü senin sevgin, bende zamanın bile dokunamadığı bir şiir gibi.
Seni hatırlatan ne varsa,
kalbimde hep bir dua gibi yankılanacak…