Bir yağmur damlası düştü üzerime,
Başımı kaldırıp bakınca
Beyaz karanfiller serildi göğün yüzüne.
Giyemediğin gelinlik armağan olmuş tabiata,
Güneş saçların olmuş
Parlıyor yaşlı gözlerime.
Uzattım ellerimi ama tutamadım seni.

Rüzgâr savurdu hayalini,
Göç eden kuşlar taşıdı adını.
Her damlada sen, her kokuda sen,
Toprağa düşen yağmur bile sen.

Artık bilirim;
Gökyüzüne bakınca gözlerim dolacak,
Çünkü senin yerine bulutlar ağlayacak.

Gece çökerken yıldızlar bile donuk,
Onlar da biliyor yokluğunu.
Ay ışığı yorgan gibi serilse üstüme
Soğukluğun yine sarar tenimi.

Bir mezar taşı gibi ağırlaşıyor zaman,
Her dakika bir çığlık,
Her saat bir yıkılış.
Fakat yine de kalbimde
Gülümseyen bir iz bırakmışsın,
Yağmurla yeşeren toprak gibi
Acının içinden umut filizleniyor.

Biliyorum;
Sen artık gökte bir hatırasın,
Benimse yüreğimde ömürlük bir dua.