Sükûtun lezzetini alan, aşkı en saf hâliyle duyar.

Gece inerken sokaklara,
Adını anarım sessizce,
Hiçbir kelimeye ihtiyaç duymadan,
Kalbimde seninle dolu her an.

Rüzgâr taşıyor saçlarının kokusunu,
Ve ben, usulca yürürken yalnızlıkta,
Senin varlığını her nefeste hissederim,
Sükûtun içinde bir ömür seninle.

Ay ışığı düşer pencereme,
Gölgen gibi sarar karanlığı,
Konuşmak anlamsızdır artık,
Çünkü bakışların her sözü taşır.

Kalbim bir nehir gibi akar sana doğru,
Fısıltısız, sessiz ama derin,
Her damlasında adın gizli,
Sözsüz sevda böyle büyür.

Yıldızlar göz kırpar gecenin koynunda,
Her parıltıda seni bulurum,
Ruhumun sessizliği seninle parlar,
Ve ben, kelimesiz bir aşkla dolup taşarım.

Düşlerimde yürürüz birlikte,
Hiç kimse bilmez adını,
Sükûtun verdiği huzurla,
Sadece hissetmek yeter bana.

Zaman durur, dünya susar,
Sen ve ben, sessiz bir sonsuzlukta,
Her bakış bir şarkı gibi konuşur,
Konuşmadan anlaşılır her duygu.

Ruhumun derinliklerinde açar çiçekler,
Hepsi senin renginle parlar,
Sessizliğin ortasında seni taşırım,
Her his bir kelime yerine geçer.

Dudaklarım hâlâ suskun,
Ama içimde fırtına var,
Her düşünce senin adınla titreşir,
Ve ben, sessizlikte seni anarım.

Göz göze geldiğimizde kelimeye gerek yok,
Sadece varlığın yetiyor bana,
Adınla dolu bu sessizlikte,
Aşkımız konuşmadan büyür.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(26 Ağustos 2025)