Bir çocuk bir şiir söyledi kulaklarıma
Duymadım, insan bir bir çocuğun sesini işitemez
çok aradım gökkuşağını, kırk saatlik kırk günlük kelebek gibi
vınnn diye kaçan sesi yakayalamadım
saatte uçak hızı, anlayamadım bir çocuğun dünyasını

her çocuk bir çocuk daha çıkardı içimden
denize giremiyordu, bende giremiyordum
arılardan korkuyordu, çiçekleri taşımışlardı bana, anlamamıştım
belki filden kuleler yapmıştım, belki de hiçbir şey yapmamıştım
öyle hızlıydım ki, yüreğime saplanan okları görmüyordum.

birileri hep bir şey dedi, birileri hep bir şeyler derdi
çamurlar, kuşlar, gökyüzü benimdi hiç vaz geçmedim
yeşil donla girdim tüm denizlere, "ley leylelle e ley ley"

suusss, çocuklar korkmaz.
belki biraz ağlar, belki kızar ama hiç korkmaz.
büyüdükçe durmak isterler,

evet biziz süpersonic, bizi göremezsiniz
görmek istemezsiniz
biz sadece dondurma isteriz,
oyun
oyuncak
hiçbir yavruyu heder etmeyiz

olup olacak bu.