Bir defter var elimde,
Kapağı eski bir vedanın teninden yapılmış,
Sayfalarıysa gözyaşlarıyla yumuşamış…
Adı: Sessiz Şehirler Defteri
Ve her şehri bir suskunlukla anlatıyor bana.

İlk sayfada bir şehir var,
Adını unuttuğum ama gözlerini unutamadığım…
Sokaklarında sen yürümüşsün bir zamanlar,
Ve hâlâ her kaldırım taşı
Seninle konuşuyor
"Gelmedi, yine gelmedi o!"

Bir başka şehir…
Kulesi vakti durdurmuş,
Çünkü sen geçeli çok olmuş o saatten.
Ne akrep seni arıyor artık,
Ne yelkovan seni bekliyor
Ama ben bekliyorum,
Zamana direniyorum hâlâ.

Sustum…
Çünkü bu şehirde ses,
Senin adının yankısına ihanet ederdi.
Bir harfin eksikliğiyle
Koskoca bir harita sessizleşti.

Bir şehrin camileri bile garipti,
Minarelerinden ezan değil,
“Ne zaman dönecek?” sorusu yükseliyordu.
Ve dualar,
Senin adını zikretmeden bitmiyordu hiçbir secde.

Bir başka şehre geçtim,
Kütüphanesinde sadece boş defterler vardı.
Çünkü sen gittin gideli
Hiçbir kalem anlamlı bir cümle kuramamış.
Yazmak bile sensizlikten utanır olmuş

Bir zamanlar Mecnun da şehir şehir gezmişti,
Ama her şehir Leyla’nın adını başka bir şekilde susmuş.
Benim defterimdeki şehirler de
Senin yokluğunu aynı kelime ile tarif ediyor:
Lal olmuş bir kalbin sessizliği.

Öyle bir suskunluk ki bu,
Kuşlar ötmez, saatler dönmez,
Gölgeler bile yerini değiştirmez artık.

Bir şehirde pencereler bile açılmaz,
Çünkü o pencereler
Bir zamanlar sana bakardı.
Şimdi her pencere bir mezar taşı gibi
Kapalı… Soğuk… Yalnız.

Ey rüzgâr,
Sen hangi şehirde sustun en çok?
Ben seni en çok onun yürüdüğü sokaklarda duydum,
Ve her uğultunda bir veda gizliydi.

Defterin ortasında bir sayfa yanmış,
Sebebi meçhul ama kokusu tanıdık:
Ayrılık kokusu bu…
Senin terk ettiğin bir günde
Kalbimle birlikte tutuşmuş olabilir.

Bazı şehirler yalan söyler;
"Unuttu seni" derler,
Ama seninle aynı mevsimi yaşayan sokaklar,
Hâlâ ilkbaharı tanımaz!

Kaybolan şehirler arasında;
Bir yanda gülüşünle renklenmiş duvarlar,
Öte yanda vedanla solmuş ağaçlar…
Aynı yerde hem umut hem yıkım nasıl olurmuş,
Ben o şehirde öğrendim.

Son sayfada bir şehir yok,
Sadece bir boşluk,
Altında tek cümle:
"Buraya seninle gelinmedi, o yüzden hâlâ tamamlanmadı."

Ben bu defteri her gece açıyorum,
Ve her satırda biraz daha sessizleşiyorum.
Çünkü senin olmadığın şehirlerde
Söz bile kendini haram sayıyor artık.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(30 Temmuz 2025)