Gönlünün arzusuna göre iş yapma ki, sırtına pişmanlık yükü yüklenmeyesin. ferideddin attar
BÂİN-İ ADLÎ
BÂİN-İ ADLÎ
VİP ÜYE

İKİ ŞEHİR ARASI SERİSİ 7: UZAKLIĞIN RENGİ

Yorum

İKİ ŞEHİR ARASI SERİSİ 7: UZAKLIĞIN RENGİ

( 1 kişi )

0

Yorum

6

Beğeni

5,0

Puan

103

Okunma

İKİ ŞEHİR ARASI SERİSİ 7: UZAKLIĞIN RENGİ

Uzaklığın bir rengi varsa eğer,
O, senin gözlerine en uzak olan gökyüzüdür…
Ve ben o göğe her gece
Senin ismini yıldızlarla yazdım
Ama sabah olunca
Hepsi kayboldu, tıpkı senin gibi.

Bir rengi olmalı hasretin,
Kavrulmuş sarılarla
Küskün morlar arasında,
Ne tam bir güneş ne tam bir gece
Arada bir yerde;
Tıpkı seninle ben gibi.

Ey kalbim,
Sen bu rengi hangi acıyla karıştırdın da
Gözlerin hâlâ onunla boyalı?
Ben her sabah bir umutla sildim aynayı,
Ama her sabah yine onun iziyle buluştum.

Uzaklık bazen kırmızı yanar,
Kavuşmanın sinyali gibi…
Ama seninle aramızda
Hep yanan bir ışık vardı,
Sönmek bilmeyen bir "gelememe hâli"…

Ey rüzgâr,
Sen hangi paletten aldın bu hüznü?
Biraz gri, biraz buğulu…
Ama en çok sensizlik.

Renkleri tanıyamaz oldum,
Çünkü her renk ya onu hatırlatıyor
Ya da hiçbir şey hissettirmiyor artık.

Ey şehir lambaları!
Siz onun yokluğunu neyle aydınlatırsınız?
Ben karanlığa alıştım,
Çünkü ışık onunla başlamıştı bir zamanlar.

Bir gece yarısı uzaklık konuştu:
"Ben onunla senin aranda
Yalnızca kilometre değilim,
Kalbinizin konuşmadığı bin cümleyim!"

Çarpar yüreğe bazen eski bir şarkı,
Bir bakış, bir sokak lambası,
Bir otobüs durağı…
Hepsi onun renginde parlar,
Ve ben o rengi silmeye çalıştıkça
Daha derin işler tenime.

Senin olmadığın yerin rengi
Solgundur.
Çünkü orada ne ses vardır
Ne de anlam…
Sadece içime çöken boşluğun
Gözle görünmeyen tonları.

Bir kadın düşün,
Gözleri yeşil;
Ama uzaklığı maviye çeker,
Kalbine baktığında ise simsiyah suskunlukla karşılaşırsın.

Renkleri susturmak isterdim,
Ama onlar senden konuşuyor hâlâ.
Papatya beyazı mesela…
Artık senin gidiş rengin oldu.

Senin olmadığın her şey
Solmaya meyilli…
Ben bile!
Tenimde bir eksilme var her sabah,
Ruhumda gölgeler büyüyor sensizlikle.

Ey uzaklık!
Sen bir renk değilsin artık,
Bir dil oldun
Ve ben, bu dili sadece onunla konuşabiliyorum.

Kalbim bir tuvalse eğer,
Seninle boyandığı gün
Dünyanın bütün renkleri
Bana kendi içinde sustu.

O yüzden diyorum:
Uzaklığın rengi yoktur aslında,
O senin gidişinle başlar
Ve benim yokluğumla tamamlanır.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(30 Temmuz 2025)

Paylaş:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiiri Değerlendirin
 

Topluluk Puanları (1)

5.0

100% (1)

İki şehir arası serisi 7: uzaklığın rengi Şiirine Yorum Yap
Okuduğunuz İki şehir arası serisi 7: uzaklığın rengi şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
İKİ ŞEHİR ARASI SERİSİ 7: UZAKLIĞIN RENGİ şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Yorumlar
Bu şiire henüz yorum yazılmamış.
© 2025 Copyright Edebiyat Defteri
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.

Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
ÜYELİK GİRİŞİ

ÜYELİK GİRİŞİ

KAYIT OL