Hoca ıskat peşinde, maâş dersen beşinde,
Cefâkâr ALLÂH derken, mecmû’, dünyâ işinde…


Âlim şöhrete daldı, ârı, nâmusu saldı,
Hulûskâr ALLÂH derken, irfân, mâzide kaldı…


Dincinin derdi ecir, böyle mi doğar fecir?
Sahtekâr ALLÂH derken, bunu bir gözden geçir…


Hem mü’min, hem de zâni, rotadan saptı fâni,
Tamahkâr ALLÂH derken, ara da bul sen, kâni…


Zâhid eşyâyı sevdi, sözde takvâ ödevdi,
Hîlekâr ALLÂH derken, zühd değil, tamâh devdi…


Emir, yığarken zula, kulak vermez hiç kula,
İhmâlkâr ALLÂH derken, vasiyete ne ola?


Sûfi günâhı tattı, düstûrunu da sattı,
Tebâhkâr ALLÂH derken, hangi çamura battı?..


Hani ya ALLAH Bir’di, vesvâs, araya girdi,
Hatâkâr ALLÂH derken, ümmet, unuttu virdi…


Bacılar nifâk sokar, hacılar parfüm kokar,
Ziyânkâr ALLÂH derken, münâfığı kim takar?..


Şeriat diye ölüm, Kitâb’da yok bu zulüm,
Ateşkâr ALLÂH derken, azcık iz’ân be gülüm…


Tarîkat, boldan bola, hangisi doğru yola?
Günâhkâr ALLÂH derken, saparlar, sağa-sola…


Şıh’dan kerâmet menkûl, azâb-ı kabre mekfûl,
İfrâtkâr ALLÂH derken, kimi kendinden mechûl…


Mezhep ne işe yarar? Hadîs var, akla zarar!
Sitemkâr ALLÂH derken, kim bu yarayı sarar?..


Böyle olmaz imâmât, buna denmez cemâat,
İşvekâr ALLÂH derken, olsa olsa cemâdât!..


Molla böler milleti, bu mu Nebî himmeti?
Nâ-bekâr ALLÂH derken, cin mi çarptı ümmeti?..