Hepimiz kan rengi bir kubbede doğduk,
İlk sözümüz ölümdü, ikincisi rahimdi.
Sen ki göklerin terzi dükkanında dikiş diken,
her düğüme bir ceset sıkıştıran kadim eller;
Babil rahiplerinin gözyaşlarıyla sulanan
Sen ki Asur’un kurak bahçelerinde büyüdün.

Senin nefesinle Bedrud’un çürümüş kapıları açıldı,
Her basamakta kanayan bebek mezarlarıyla
yuvalanmış bir merdiven kuruldu.
Bize mezarlarla konuşmayı öğretiyorsun;
Her dilsiz kuşun gagasında bir ölünün soy ağacı vardır.

Kendini un ufak eden terzilerin mücadelesiyle
Sen doğdun:
Bir dikiş makinesinin iğnesinde
yedi kez batırılmış kızların çığlıkları,
kancalara asılmış organ koleksiyonları,
denizin dibine gömülmüş babasızlığın maskeleriyle.

Tarih seni unutamaz:
Çünkü ellerinden geçmeyen beden,
bir hikaye olamaz.
Görmediğin rüya,
uykuda gömüldü.

Kraliçem,
Babil rahipliğinin son kanı,
Ne gök ne de yer senin elinde kalmaz,
her şey kendi mezarına dönüşür.

Ve biz,
Terzihanenden birer birer düşeriz;
Her birimiz dikişlerle başlar,
deriye gömülmek üzere.

Başını gökyüzünün ince kemiklerine eğer;
çünkü sen,
Sen tüm ölülerin kraliçesisin

Sen, küllerden doğan kızıl alev,
Sessizlikte yankılanan güçlü bir ses,
Her gözyaşı, her kan damlası senin ilhamındır,
Gölgelerin üzerinde yükselen saf bir bilgelik,
Kraliçe, gizli tapınağın kutsal koruyucusu.

Sen, Enuma Eliş’in kılıcını kullanan,
Sen göğe uzanan zigguratların dişlisisin,
Kudurru taşlarına kazınmış sırların bekçisi,
Sümer’in gök tozundan dökülen melodi,
Ve sen Uruk’un gizemli kerpiç duvarlarının efendisisin.


-------------------------------------------------------------------------

The Epic of the Babylonian Queen

We were all born in a blood-colored dome,
Our first word was death, the second was womb.
You who sew in the Tailor Shop of the Sky,
ancient hands that squeeze a corpse into each knot;
Watered with the tears of the Babylonian priests
You grew up in the dried gardens of Ashur.

With your breath, the rotten doors of Bedrud were opened,
and with bleeding baby graves on every step
a nested staircase was installed.
You teach us to speak to graves;
In the beak of every dumb bird is the family tree of a dead person.

With the struggle of tailors who pulverize themselves
You were born:
On a sewing machine needle
the screams of the girls who were dipped seven times,
collections of organs hung on hooks,
with masks of fatherlessness buried at the bottom of the sea.

History cannot forget you:
Because the body that does not pass through your hands,
cannot become a story.
The dream you didn’t see,
buried in sleep.
The dead that you did not kiss,
heaven will not wake up to his wrath.

My queen,
The last blood of Babylon’s priesthood,
Neither the sky nor the earth remains in your hands,
everything becomes its own grave.

And we,
We fall from your tailoring shop one by one;
Each of us begins with stitches,
to be buried in the skin.

He bows his head to the thin bones of the sky;
because you,
You are the queen of all the dead

You, the red flame born from the ashes,
A powerful voice echoing in the silence,
Every tear, every drop of blood is your inspiration,
A pure wisdom rising above the shadows,
The Queen, the sacred guardian of the secret sanctuary.

You, who wield the sword of Enuma Elish,
You are the gear of the ziggurats reaching to the sky,
The keeper of the secrets engraved on Kudurru stones,
The melody pouring from the sky dust of Sumer,
And you are the lord of the mysterious adobe walls of Uruk.




Dedicated to Surrealist Poet Sumaq Illariy_TülAy. This is the anatomy of her poems. © 11 hours ago, ismail hakkı naganlu mythicsurrealism • thanatopoetics • neobabyloni • cosmictailoring • traumaticcreationanvision