0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
77
Okunma
Ne taht ister gönlüm, ne alkış ne de cemiyet,
Ben sadece bir çerağım, yanarım Hakk’ın izzetine,
Yolum gariplerin gölgesinde, vakfım ise hikmet.
Kışın ortasında yürüyen çıplak bir niyetim,
Cüppem yok belki ama üzerim ilahi rahmet,
Her adımda bir nefsi boğarım, her susuşta hakikat.
Abdal’ım, âli olanı ararım alçaldıkça,
Yüksek dağlarda değil, kırık kalplerde dolaşırım,
Kul olmanın onurudur secdede bulduğum armağan.
Yolda karşılaştığım her diken bir derstir bana,
Ayağım kanasa da şikâyetim yoktur dosttan,
Çünkü bilirim: diken de gülün öz kardeşi aslında.
Ben kimim ki diyeyim; “Ben oldum!”
Henüz yanmadım ki kül olayım,
Yol uzun, nefis diri, aşk hâlâ imtihanda...
HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(20 Temmuz 2025)
5.0
100% (1)
