birçok şeyi bilmiyorsun
karanlığıma sinmiş renkleri mesela
sen saklandığın yerde mutsuzsun
kendi renginde ve solgun
derin iç çekişlerin ve feryatların..

oysa birleşseydi ellerimiz can verirdi ikimize
ve ait olurduk sonsuz sevgimize..

şimdi bu kanayan yaranın yok şifası
kabuk bağlamıyor umutsuzluğun fırtınaları
gün açmıyor yeni yarınlara
ve sen saatlerin çeyrek kala durduğu yerdesin..

beni hislerime terk etme
ne istediğimi en iyi sen bilirsin
deva ruhundadır canhıraş kaçışlarıma
mahkum olduğum yalnızlıktan azad et
bilemiyorum dünü, bu günü..

ellerim titriyor hicvinin yassı eleminden
sevindir gülümsemenle sen anlarımı..

başa dönmüyor yaşananlar
ve adi gerçekler çare değil artık
göster sana çıkan yarınlarımı..

tükenmez, yüreğine olan sevgim
bu yekpare çağlara başkaldırı
bir anlık ümidim, tüm anlarımın sevinci
dokunamıyorum teninin bembeyaz sayfalarına..