darmaduman olmuş her bir halin bak pespaye
nasıl oldu anlamadın işte düştün bu hale
bu sığınakta biraz erzak biraz da nevale
gömüldüğün kuyuda bulundun bîçare..

kahrolası işler hiç gitmez yolunda hep enkaz
fermanı çoktan verilmiş kaçınılmaz o infaz
faydasız bu minvalde ne işve ne de naz
son ruletini oynadı ömrüyle bu gamsız kumarbaz..

hep mi çiçeğiz hep mi gül gülistan
çırılçıplak yürüyoruz bir mechule yok üstümüzde fistan
unuttuk evvelde olanları umarsız bir nisyan
en sonunda olduk işte alelade insan..!

bu texti ezelden yazmıştım şimdi aktı mürekkep
hakikati anlamayan gafil gözlerin her biri merkep
gözlerinde belirdi ansızın çaresiz o dehşet
kaybettin kendini çöktü üzerine sessizce o kasvet..

uzun cümleler kurmaya gerek yok azaldı iyilik
fark etmez bana ne uyak ne redif ne de epik
aradığım, kelimelerin çaresiz kaldığı o sadelik
silindi tüm izler ruhumu karanlığa terk edip..

evet o günü sabırsızlıkla bekledik
yoluna methiyeler dizdik, tüm anıları hapsedip
namlu başımızda son sözleri söyleyip
gözümüzü kırpmadan çekildi o tetik..

yıllar geçti, o geçmedi hiç gelmedi ve gitmedi
bu hiç tutmadığım o meyvenin belirsiz gölgesi
her şeyi kabullenip şu körpe canı vermesi
umudumun çaresiz gözyaşlarıyla belirmesi..

ne var ki bundan sonra gördüğüm her renk hâkî
her can yiterken bir tek O kaldı bâkî
hayallerimi saran o hiç değişmez mavi
sonsuzluğa giden bir yolculuğu yazıyorum..