Sen düşünme beni...
İlk değil böyle karanlığa gömülüşüm...
Bu gönlümde kaç güneş daha doğmadan battı
Kaç kere yüreğim yandı,umutlarım tükendi
Mutluluklarım bir anda kabusa döndü
Ve kaç kere gözlerim kan ağladı...
Seni seviyorum diyenlere herşeyini adadı
Hep sırtında bir bıçak yarasıyla dolandı
İlk değil böyle dünyaya küsüşüm...
Bu kaderde kaç hikayem yarım kaldı,
Kaç yalana bulanan sevgiler harcandı
Her bir gidiş bir yara bıraktı yüreğimde
Anılarımda derin izler kaldı.
Hiçbir şey eskisi gibi olmadı
Hızla geçti zaman, yaralarım iyileşmedi
Yalnız kalınca gecelerde,hissettim sızısını
Kimi zaman vazgeçtim gülmekten
Lanet okudum doğduğuma,

Sen takma kafana beni
İlk değil bu yalnızlığım...
Bu yürekte kaç artcı depremler oldu
Kaç ihanet selinden kurtuldu
Yine de akıllanmadı İnandı sahte gülüşlere
Yitirmedim yine umudumu
Ağzından çıkacak tatlı sözleri ekledim
Sessizliğin içinde duyuramadım sesimi
Susturadım içimde ki çığlığı
Bir anda yeniden kanadı o eski yaralar.
Her şeyi kaybettim
Yine de dönüp arkama bakmadım


Sen düşünme beni...
Tuttuğum her gülün dikeni elime battı...
Her gelen yüreğimden bir gül kopardı
İlk değil bu yediğim sevda vurgunu
Hayata meydan okudum yaralı bir yürekle
Hayatımı kararttılar, hayallerimi yıktılar,
Gülüşlerimi, yaşama sevincimi çaldılar...
İlk değil bu payıma düşen bu dayanılmaz acılar...
Şimdi ben biraz daha yorgunum o kadar...
YEŞİLIRMAK